Eerste deel
 

            1
De kamer van een naaistertje te Berlijn. Naaimasjien. Aan de muren galante beelden geknipt uit tijdschriften. Verwelkt ruikertje Vergissnichtmein. Stemming zoals in romans. Het naaistertje vlijtig voor de naaimasjien. Zingend. Zachtjes an in het orkest. Wenn du glaubst der Mond geht unten    der geht noch lange nicht unten     das scheint bloss so.
 

            2
Brussel. Hetzelfde tafereel. Door het venster duidt het Gemeentehuis of St. Gudule de stad aan. Een kanarie in een kevie. Vlijt. Zingen. Orkest verlevendiging. Vogeltje ge zijt gevangen.
 

            3
Terwijl de muziek deze melodie speelt, verandering van tafereel: derde naaistertjeskamer. Het venster geeft op het cimetière Montparnasse of zo. Genre Marie-Claire. Op het doek serpenteert dezelfde melodie met de franse originaaltekst:
Nicolette à sa fenestre.
 

            4
Droomtafereel. Men ziet het franse naaistertje in hergère. Een herder. Révérences. Minnespel enz.
 

            5
De muziek breekt het sentimentele liedje en dadelik invallen met braziliaanse Matchiche. Het doek: een grote lichtreklaam draaiend, afwisselend hel-donker.

            6
Een slop van Alt-Moabit-Berlijn. Men ziet van de binnenzijde de vitrien met de letters: bürgerliches Restaurang    Echt Patzenhofer.
Eerst enige hoofden. Rastaquouères. Meteken. Dan deze mensen rond een tafel. Debatten. Teleurstelling.
Een galliciese jood slaat oersverandering. Eerbiedige buigingen. Omsingeling van Silberpleite's auto door huwbare dochters en cocottes.
 

            9
Plakborden.
                  Strooibiljetten uit auto's.
                                Zonderlinge sandwichmen. Ensormaskers.
 

            10
Men ziet het naaistertje van het eerste tafereel. Zij sluit snel de naaimasjien. Spiegel. Tampon. Poeder. Vrolik trap afdalen.
Vóór het kabaret Dada reeds grote toeloop van soortgelijke naaistertjes. Klerken.
Commis voyageurs.
 
 

Tweede deel. Het Dadakabaret
 

            11
Traag begint jazz.
                          Langzaam
                                          schuiven. Voeten.                                                        Benen.
Meer zekerheid in beweging als de saksofoon versterkt.
Versterken autosirenen, latten, speakerbuis, beantwoorden de dansers met ritmiese zekerheid.

            12
Huizen nevenaan. Vlijtig arbeiden van dactylo's en klerken. Een ogenblik valt de muziek stil, zodat het getip geluidbos is. Zeer intens getip, maar geluidloos. Dan

            13
Een pensionaat. De voordrachtzaal. Een professor in voordracht over Götterdämmerung. Und also in diesem Sinne Richard    Wagner der gute Germane. Bakvisjes: slapen, bonbons eten.

De heer professor alleen. Hij sluit de boeken: Götterdämmerung.
 

            14
De straat vóór de bar Dada. Van rechts komen de dactylo's en de klerken, van links de bakvisjes. Verbroedering. Versmolten dringt de groep Dada binnen.
 

            15
Eivolle bar Dada. Nietdansers versterken het orkest. Met glazen, sirenen, stoelen, honden, vorken en messen. En de uitvinding van Mr. Browning die nu eerst tot haar recht komt als levensaffirmerend geluid. Parketvloer dansers als haringen in ben. Te klein. Jazz op tafels. Jazz op de trap.
Kiek van deze beweging in konkave en konveksspiegels.
 

            16
Het huis DADA van buiten gezien. Kiek: de gevel van zeer nabij. De ruiten trillen.
                Paukeslag.
                                De gevel beweegt.
                                                            Barsten. Men ziet de ontwikkeling van de barsten in de zin van een lopende tekening over de gevel.
Orkest dactylo's, mannequins, schooljongens, bakvisjes, dadaïsten, kleermakerspoppen, een stuk van het standbeeld van Debussy, iemand in Barbarossados, de figuranten van La Juive. Een ouderling die op Tirpitz lijkt. De harmonie van Zehlendorff. De beroemde koning der onanisten.
Alle danskursusjazzpassen zijn verdwenen. Le lyrisme souverain. Ieder jazzt
        instinkt. Krachtinspanning van Centraal-Europa om te vernegeren.
            In het midden        Sadi Ride            de schone neger.
            Dominante.           Superioriteit.
Concierges vervoegen de dansers.

Klavierleraressen verlaten éen sprong Schumann.
Een neger skandeert. Beweging met bamboestok. Ritmiese beweging van schouders. Van heupen.
De jazzbegeleiding schreeuwt.
                                            Tikketasje
                                                            tikketasje
(wat in Suaheli betekent: de heupen ritmies bewegen.)
Burgers hijsen de zwart-wit-rode vlag. De belerse, de pruisiese, de pauselike. De symmetriese arend met de kroon.
Het geheel. Dan de arend alleen. Dan de kroon alleen. Terwijl de kroon op het doek blijft, komt het jazzbeeld uit de bekende flou. Snelle verduideliking. De kroon valt te midden van de jazz.
 

            19
Revolutie?
                Dada-jazz revolutie?
Men ziet aanrukken Noske,
                                          Noskieten, grüne Polizei, Sipo, Sipol enz.
Masjiengeweren. Vlammewerpers. Handgranaten. Militaire verordening.

Vertraging van jazzritme. (En in het orkest zwijgt de bruitistiese begeleiding.)
                Traag slingeren
                                        van de         vijandige         groepen.
Dit in kiek vogelvlucht.
        Twee beesten
                 de
            groepen
        tegenover elkaar             TOT

Met een kleine voorsprong op hetgeen op
                  het doek gebeurt
                                            Orkest                                       PAUKEN
bArst homeriese lach.

Kiek van links naar rechts, van laag naar hoog (naar boven geschoven perspektief) toont wijdopengespalkte monden. Lachen in zeer snel tempo gedraaid. Een man uit de bende hand aan de mond. Roepen.

            20
De massa nu dik in de relatief smalle straat regulariseert noodgedwongen jazz. De jazzstappen bepaald door de hoeveelheid volk in de ruimte-straat.
Voorop de initiale banjo en de initiale saksofoon, geflankeerd door masjiengeweren.
Beweging afgesloten door de rollende keuken van de kompagnie. Men ziet de wagen voorbij rollen, de achterwielen groot op de in helling opgenomen straat.
 

            21
Plein. Kerk.
Als muziek enkel een klok.
Namiddagceremonie. Vrouwen. Poolse landverhuizers. Een heer met zijden hoed. Orgelspel. Kerkelike melancholie.
De twee hoeken van een straat op het plein mondend, zonder diepte daarachter opgenomen. Vlak gelijk met de straathoeken: de banjo, de saksofoon, de snuit van een masjiengeweer.
De diepte van onder: duizenden jazzbenen.
Terwijl op het doek de jazz het plein overspoelt, is het orkest twee krachten: het jazzbruitisme en de klokken.
Op de trappen van de kerk: de heren van de kerkelike kommissie hevig protest. De koster verschijnt met de banier van Sint Michiel. De gelovigen, - hoofdzakelik vrouwen, - eerste beweging: terugdeinzen. Dan zoiets als het gebaar van verkracht mij a.u.b. De jazz kringt rond de kwezels. Noskieten doorbreken de kring. Omvatten de kwezels. Wie schön ist's in den Armen eines Noske-Gardisten.
Klokken kleppen wanhopig en de jazzbruitisten nerveus de klokken te overschreeuwen.
Bakvisjes lief gebaar halen de heren van de kerkelike kommissie in de ronde terrible.
Een moment twijfel: stilstand op het doek. Windstilte.
Maar in het orkest de uitdrukking van kamp. Klokken- en jazz: masjiengeweren, ketels, pauken dragen banjo's en saksofoon.
De bakvisjes miemen kavalier en voeren de heren van de kerkelike kommissie. Smalle handjes om dikke polsen. Gaga's kinderlik onzeker wagen eerste stappen in het nieuwe leven = jazz. De koster laat Michiel in steek. Een bakvisje, boudeermine, zegt: Waarom danst Mijnheer Michiel niet mee. Zij neemt de banier. De banier van Sint-Michiel,-de heilige krijger en de vertrapte slang,-wappert beschermheilige boven jazz.
Paroxisme van de strijd valt de muziek,-klokken en jazz,-een ogenblik stil, terwijl
            dan op het doek de grote aktie.
Als de kerk is opgenomen in de jazz, begint de jazz-muziek zachtjes slechts met banjo's. Stijgende assimilering. Saksofoon. Bruitisten.
En de klokken. Frère-Jacques-melodie opgenomen in het jazzritme en het lawaai.
Klokken verplaatsen de jazz in een meer omvattende eenheid.
 

            22
Klokken dragen de jazz over de stad.
Op de onderhelft van het doek panorama van de stad; daarboven klepelt gewonnen verloren een klok.
Men ziet van het kerkplein uit de jazz langs vele straten de stad overspoelen.
De hoofdkerk en vier kleinere kerken,-een hen en kippen.-Vijf torens. Vijf klokken. Eerst klepelt de grote, dan beantwoorden de vier kleine klokken.
Evangeliese kerk, Calvin, Luther, Katholieke, gnostiese, neo-gnostiese kerk: alle klokken klepelen jazz.
 

            23
Een klok klepelzaait jazz boven een arbeiderswijk. Kinematografiese metafoor: graankorrels doorklieven snel de ruimte, vallen temidden groepen.
Het volk dringt uit huurkazernen.
 

            24
Een rentenierswijk. Daarboven: klok klepelt jazz. Schuchter worden simultaan veler huizen rolblinden hooggerold. Vensters geopend. Hoofden.
Twee interieurs naast elkaar met matematies juist hetzelfde schouwspel. Ronde tafel. Kaartspelers. De zwaaiende klokbeweging doet het dekor trillen. De heren leggen de kaarten terzijde. Kort-beslissend tragies gebaar. 't Gaat gebeuren. Een heer twee vingers in de hoogte. Hij spreekt. Jetzt ist die Zeit zit Skat vorüber. (De Vliegende Hollander, voorspel).
Schuchter wagen zij zich op straat. Beproeven step op jazztempo. Steeds te laat.
 

            25
Men ziet Berlijn in vogelvlucht.
In vele straten geïsoleerde jazzgroepen.
Concentriese beweging naar de stadaders.
Alexanderplatz. Met het kontingent van de proletariese jazzjoden.
Rosenthalerplatz. De proletariese jazz.
Kurfürstendamm. Jazz van bankiers en cocottes.
De pederastejazz.
                           De kellners.
                                            De portiers.
                                                             De kokaïnleurders.
                                                                                          Enz.
 

            26
Potsdamerplatz in schuine en nabije vogelvlucht. Hoger: van Alexanderplatz, van Wittenbergplatz, van Alt-Moabit, van Neuköln stromen de jazzbands samen naar Potsdamerplatz.
Van Potsdamerplatz over de Budapesterstr., over Unter den Linden tot aan het Schloss lange jazz-band-ketting.
De historiese kanons van het Zeughaus,-Ulm, Austerlitz, Jena,-vuren begeleiding jazz.
De Doom wankelt, de Doom valt.
Het Kaiser-Friedrichmuseum wankelt, valt. Schloss. Wankelen. Vallen. Auto's, autobussen begeleiden de dans in nerveuze stilstaansiddering.
De Stadtbahn rolt in tempo jazz.
De grond heeft: siddering en gemurmel van jazz in de Untergrundbahn.
 

            27
Een ogenblik: de verlaten kamer uit 10. Almanak. Papierkorf. Kiek zonder beweging blijft betrekkelik lang op het doek: polaire spanning.
 

            28
Symbolies tafereel.
Een straathoek. Een politieagent. Komt de Wandelende Jood. (Precies deze van August Vermeylen). Hij nadert de agent. Vraag:

                        Lisez la Vague
Gesprekken. Brussels gebarespel. Alles moet beterkoop worden.
De frank gaat terug naar vredesniveau. Denk er om.
Men ziet op het doek twee bankjes. 5 frank. One dollar. Verenigd door het mathematies-symbolies teken =.
 

            32
Men ziet reklamen. Diegene die een paar nestels koopt, krijgt de schoenen cadeau.
Wie voor vijf frank waren koopt, krijgt twintig frank.
De krantejochies draven: lisez la vague!
                                                        lisez la vague!!
 

            33
Aan een terras. Een dame en een heer genieten koffie, koeken, slagroom enz. Even praten. Kellner wenken: betalen. De heer met een stuk van vijf-en-twintig centimes. De kellner geeft 20 centimes weer.
Het hele terras. De mensen genieten koffie, koeken, slagroom. Zaligheid. Les béatitudes.
 

            34
's Nachts.
Een schutting, aankondigingen.
Komt een aanplakker. Vlijt. Niet lang en men ziet het resultaat: een reeks plakkaten, elk afzonderlik als volgt:
 
 

            35
La Butte. Le Sacré Coeur. De klok klepelt jazz.
Notre Dame. De engel. Thebaanse trompetten.
Panorama van Parijs. Vliegeniers. Strooibiljetten.
De straten. De kranten. L'Intran.
                                    Verklaring van de regering
 
 

            37
Warschau.
                Een regeringsoptocht in jazzvorm.

De havens. Hamburg. Antwerpen. Marseille.
Lege steamers. De sirenen fluiten (In het orkest sirenen: jazz).
De sloppen stromen de straat op.
                                                                    De bordels open.
De meiden in bordeelkledij kuddig naar buiten totdat zij zijn in armen van buildragers: havenjazz. Op de werf, op de schepen. Een hollandse janmaat werpt zijn goudase pijp weg.
 

Vierde deel
 

            41
De Grote Markt te Brussel. Menigte. Het aanrukken van de menigte langs de zijstraten. Feestelike stemming.
Een verhoog. Komen de hoogste vertegenwoordigers der natie. De koning, de ministers, het haut clergé, de magistraat der hoofdstad enz. Uniformen. Sluiers. Banieren.
- Orkest hoog-bruitistiese begeleiding: zegejazz, tot klokken en pauken afsluiten. Sint Gudule. Thebaanse trompetten.
Aandacht bij het volk. De koning staat recht. Kort boniment. Hij verleent het woord aan de minister van financiën.
De minister van financiën.Toejuiching. Hoeden. De minister spreekt. Bij het publiek stijgt de aandacht tot goedkeuring. Begeestering.
«Het is het doel van de regering de staatsekonomie nog gunstiger uit te bouwen dan tot hiertoe het geval is geweest. Daarom heeft de regering besloten tot de eindelike uigave van een niet-gelimiteerde lening schatkistbons, tegen 10%, vrij van alle belasting, en met 75 % reduktie voor de inschrijvers. Passez à la caisse. Zodoende zullen wij tot de realisering komen van onze levensmaxiem: e l k  b u r- g e r  e e n  r e n t e n i e r. »
Hoeden de hoogte in.
Wilde begeestering. Extase.
De minister van financiën in triomf op sterke schouders gedragen.
De burgemeester-opnieuw aandacht hij de menigte-leest de laatste stadsverordening:
Concessie wordt verleend tot het bouwen van 2000 nieuwe dancings.
Elk huis gesitueerd in het centrum moet in dancing worden omgebouwd.
Oproep: Nog een laatste dure plicht: het bouwen van de dancings.
 

            42
Een vergadering van de Académie française. Erkenning van het woord jazz.
                                                    Plechtigheid.
Le Maréchal.                                L'archevêque.                            Le président.
                                            als peters van het jazzkind.
 

            43
Het centrum. Naarstig mierenest. Transformatie der winkelhuizen in dancing.
Het ene huis naast het andere rijst klaar met de aankondiging: ouverture le 5; ouverture le 6; ouverture le 7; enz.
Ondertussen laten vliegeniers briefjes vallen.
Kranteventers draven met zegeberichten.
Leest de nieuwe staatszege.
Ougrée sluit.
                   Cockerill sluit.
                                        Espérance-Longdoz sluit.
Berichten die steeds op een donder van goedkeuring worden onthaald. Transformatie van de nationale bank in: GRAND DANCING NATIONAL
 

            44
Inhuldiging van het gedenkteken opgedragen aan de
                    ONBEKENDE JAZZDANSER.
 

            45
De eerste dag van het algemeen rentenier zijn. De jazz als nationale arbeid. De werkstaking der dieven. De werkstaking der hoeren. Rien à faire, monsieur. J'ai des bons du trésor. -De werkstaking der engelemaaksters.
Einde van jarelange liaisons. Men ziet een vrouw-van-dertig een oude heer verlof geven; daarna hoe een twintigjarige jongeling haar zelf verlof geeft. De dieven vertikken het handzakjes te stelen.
Protestmeeting van de aldus bedrogenen. Redelike verdeling van de nationale goederen. Dagorde: Rationering van de nationale potens.
 

            46
Een echtpaar in gesprek. De vrouw angstig. De man geruststellend. Morgen ga ik mijn schatkistboninterest halen. Het leven is eenvoudig, mijn lieve vrouw.
 

            47
Van hun schatkistbons willen ook de beroepsmuzikanten genieten. Leggen de instrumenten neer. Een ogenblik verbouwerering en teleurstelling onder het feestelike publiek. Wie zal nu muziek maken? Jazzen zonder muziek?
Maar twee mensevrienden: de heren Léon Bourgeois en Romain Rolland redden de toestand. (Jazz zonder muziek: de toestand werd hachelik). En het orkest wordt samengesteld uit de filantropen en mensevrienden der beide kontinenten: de zich-eeuwig-offerende mensheidsheroën. Bourgeois Léon. Rolland Romain. Duhamel Georges. Wilson Woodrow. Moens Wies. Havelaar-de-rechtvaardige. Der Hasenschiller. De liefdadige man van Klondyke die zijn bult tot draaiorgel omwerken liet. En anderen. En het feest duurt voort.Terwijl:
 

            48
Het hotel van de minister van financiën. Burojongens bezig met koffers pakken. De minister papieren samenlezen. Voorbereiding ener beslissende reis.

In een flou: souvenir, wordt nog een stuk van het jazz-begin gegeven. De bar Dada met de eerste timiede jazzdansers. Langzamer gedraaid: kontrastmaatstaf.
 

            49
Het kamertje van het midinetje. Verlaten. Almanak. Papierkorf.
Langs de straat: een blinde.
En in het orkest even weer de sentimentele wijs:
                Wenn du denkst der Mond geht unten.
 

            Vijfde deel
 
            50
De dageraad.
Een kiek die achtereenvolgens de verschillende finansministeries toont, opgenomen als éen straat door het verplaatsen van het apparaat in auto geplaatst. Niet separaat vues, maar kinetiese ontwikkeling.
Het doek loodrecht in drie gelijke vakken verdeeld, toont drie finansministeries: het duitse, het belgiese, het franse. Uit elk gebouw komt een ventje: de portier. Op de drie vakken simultaan toneelspel van de portiers. Even rondkijken. Dan hangen de drie portiers elk een plakbordje op een in het oog springende plaats van het hun toevertrouwde gebouw. Voldoening. Simultaan hande-wrijven. Exeunt de portiers. De drie borden naast elkaar.
 
 
 

Ernstig jongmens gevraagd  Prima referentiën niet van node  Initiative  Bezigheid: Gewichtige mede- delingen aan het publiek

Le Ministre des Finances  demande  jeune homme sérieux  pour faire grave et intéressante  communication au public Initiative sine qua non