Granida eenige dochter, en erf-Prinssesse van Persia, op de
jacht afgedwaelt van haren sleep, comt ter plaetsen daer sij
Daifilo harder met Dorilea die hij op minne vervolcht, vint
coutende dewelcke haer niet en cunnende onderrechten van het
spoor der voorgereden jaegers, van haer gevraecht worden nae
eenige fonteijne om den dorst te lesschen. Daifilo biedt de
Prinssesse te drinkyn wt een schulp met soo heussche genegenheit,
dat deselve gehulpen van soo weltepasse dienst, oock nae haer
verscheiden van daer, der Prinssesse welgevallen naulijcx wt den
sinne gaet.Daifolo ter ander sijden besluit sich ten hove te
begeven om de tegenwoordichheit, en diensten wille van soo
waerdige Prinssesse.
Daifilo sich gegeven hebbende in dienst van Tisaphernes, op hoope
dat die als een Prinsse van groote verdienste bij de croon van
Persia, becomende het huwelijck van Granida, hij door dat middel
van aen haeren dienst mocht geraken, quit hem soo dat sijn heer
hem grootlijx vertrouwende, hem seijndt aen de Prioncesse, om
haer jonste te hebben int eindelijck versoeck, dat hij nae soo
lang vervolgh om haer ging doen aen haeren vader: alwaer hij
ontseiit wort van sijn tegenvrijer Ostrobas soone van den coning
der Parthen, tegens de welcke hij aenneemt des anderen daechs te
vechten. De Prinssesse soo becommert over ’t aenstaende
huwelijck als beweecht door het nieu sien van Daifilo, comt dien
avond aen de venster, op geluck oft eenige passerende musijcke
haer quellage wat versachten mochte, onder de welcke sij door
’t glas siende, sonder gesien te wesen, hem passeren en
hoorende versuchten, neemt het selve op voor teken van
waerachtige liefde, haer daeromme beclagende over
d’ongelijckheit der staten des werelts.
Daifilo verclaert aen sijn heer sijn liefde, en d’oorsake
waerom hij in sijnen dienst gecomen is, hem biddende te lijden
sat hij in sijn stede, en met sijn wapenen bedeckt tegens den
Parth moge stijden, tot het welcke hij hem met redenen beweecht.
Daifilo verwint en verslaet Ostrobas. Tisaphernes besluit des
anderen daecht de Prinssesse te besoecken: maer Daifilo noch dien
avondt onder haer venster passerende wort haer bevel geroepen van
haer voester. Sij ontdecken elckander haer ondrlinghe liefde.
Granida seyt gereedt om met hem te vertrecken, en een harderinnen
staet getroost te sijn: welcke aenbiedingen hij nae dat hij haer
de swaericheden van sulx voor gehouden heeft, en verstaen de
selve van haer al te vooren overwogen te sijn, met groote
danckbaerheit aenneemt.
De voester van Granida, op haer sijde gewonnen sijnde, comt
verclaren voor den Coning, ende Tissaphernes, dat de Prinssesse,
met groot spoock, voor eenen Godt geschaeckt is. Tissaphernes
siende op ’t schoonste sijn hoop te leur gestelt, is om
rasende te worden: maer Daifilo, die haestich ten hoof
wedergekeert was om quaet vermoeden voor te comen, hem
onderrechtende doet sijn gemoet wat bedaeren. Hij nochtans,
walgende van de werelt, besluit met luttel geselschaps voortaen
door ’t lant te reisen, en verclaerende Daifilo warachtige
verwinner van Ostorbas te wesen, levert hem sijnen staet over,
dewelck hij eerbiedlijck weigerde belooft gaede te slaen, totter
tijd toe, dat ’s Prinsen gemoet wat gesaedighe.
De geest van Ostrobas verschijnt aen sijnen vriendt Artabanus, die met hem in Persia was gecoomen, hem opstutsende, om wrake te nemen op Daifilo, dewelcke den eerste morgenstondt op ’t landt met de Prinssesse sprekende, van hem & sijn volck, beijde gevangen worden om opgeoffert te sijn aan het graf van Ostrobas; maer Daifilo siende d’overlast van banden diemen de Prinssesse aendede, breeckt de sijne, te weere rakende tegens sijn vianden; op welck gerucht Tissaphernes, die bij geval niet verre van daer sijnen wech volchde, de gelieven comt ontsetten, dewelcke bekent sijnde, beclagen haer deerlijck dat d’eene ramp d’ander jagende, het Geluck wel hardneckelijck scheen besloten te sijn tot haer bederf. Maer d’eedelhaetighe Prinsse in plaets van hem tegens haer te verbitteren, verwondert sich over haer selsaeme liefde, en gebiedende haer goeden moedt te hebben, belooft en vercrijcht haer haeren soen van den Coning, diese beijde met blijen wellecoom onthaeldende te saemen huwt.
Laatste wijziging: 9 februari 1997